نخست باید مراتب شور و شعف خودم را از دیدن اسم "سارمساخ" پای یکی از مطالب اعلام بدارم. مشعوف می‌شوی که ببینی یکی بر روی خودش اسم "سیر" خوش‌طعم را به زبان مادری تو - آذری - گذاشته. و اما بعد؛
این یکی شاید ساده باشد و خیلی‌هایتان هم امتحانش کرده باشید. میوه خوردن - آن جور که ما در ایران عادت داریم - صرفن در دهان چپاندن چند کیلو سیب و موز و خیار و انگور و پرتقال و نارنگی و غیره است. ما اصولا کمتر با میوه حال می‌کنیم و چند روز دیگر که عید فرا برسد، حتا ممکن است حال‌مان را هم به هم بزند؛ بس که هرجا عیددیدنی می‌روی محض گل روی میزبان هم که شده باید حتمن از همه میوه‌ها و شیرینی‌ها و آجیل‌ها و چای و کوفت و زهرمار بچبانی توی دهنت.
فلذا عزیزان من! بیایید جور دیگر به میوه نگاه کنیم. میوه‌ی پوست‌کنده و قاچ شده خودش یک دنیای دیگری‌ست، چه برسد که یکی ترکیبی از میوه‌های خوش‌آیند و هم‌آهنگی را کنار هم بچیند و چه برسدتر که سلیقه بشقاب‌آرایی هم داشته باشد و چه بهترتپرتر که خودش دلبرکی تنگ‌دهان و شیرین‌بیان هم باشد که یکی یکی این تکه‌های پیراسته و آراسته را در دهان تو بگذارد؛ که البته شرح این آخری ظاهرن جایش اینجا نیست و عن‌قریب ممکن است مریم اینایی پیدا شود و به جرم غذا-عاشقیت (برابرنهاده‌ی خودم برای food s-e-x) ما را از اینجا بیرون بیندازد.
حالا این چندتا پیشنهاد ساده را امتحان کنید و با خودتان نگویید "زکی! این هم شد پیشنهاد؟!" که بشر از جدی گرفتن همین پیشنهادهای ساده به این همه پیشرفت رسیده که تا کره ماه می‌رود و از خودش گوسفند می‌سازد و در زیرزمین خانه‌اش به انرژی هسته‌ای نائل می‌گردد.
1- سیب - ترجیحن قرمز و حتمن پوست گرفته - همراه با خیار، هردو خردشده به اندازه‌ی اجزای سالاد شیرازی؛ این دو را با هم ترکیب کنید و بسته به ذائقه خودتان رویش نمک بزنید یا نزنید.
2- به همین ترکیب می‌توان با لیموترش تازه و ترد اضافه کرد و مزه‌ی دیگری گرفت. البته افضل آن است که لیموترش را هم همان‌طور تکه تکه کرد و با مخلوط سیب و خیار در هم آمیخت. این‌جوری در هر فک‌ئی که می‌زنید در هول‌وولای اینکه آیا یک تکه لیموترش زیر زبانتان می‌آید یا نه، مهره‌های انتهایی دهانتان پایین می‌آید.
3- چه اشکال دارد که اگر لیموترش مذکور ترد و تازه و پوست‌نازک باشد، با همان پوست خردش کنید؟ تو هیچ می‌دانی مزه‌ی پوست لیموترش تازه چجوری مزه‌ای‌ست؟
4- کیوی میوه‌ی غریبه‌ای با ترکیب بالا نیست. حتا دیده شده که می‌تواند جای خیار را بالکمپلت بگیرد. لازم به ذکر نیست واقعن که کیوی‌اش نباید شل و له باشد و همچون {...} هرچی سفت‌تر، بهتر.
5- جهنم و ضرر! به جای کیوی نارنگی سفت هم اگر داشتید می‌توانید اضافه کنید (پرواضح است که کارد تیز هم اگر خواستید می‌توانید اضافه کنید، شکم خودتان است) و البته اصل تکه تکه کردن یادتان نرود.
6- بگذارید یک وقت دیگری بیایم و بگویم که توت‌فرنگی و زردآلو و هلو با هم چه گروپ-فلان‌ئی می‌توانند در دهان شما به راه بیندازند؛ وقتش که شد.
جای مجری‌های لوس برنامه‌های بزرگسالان در دوران بچگی ما (اوووه!) به خیر: سیب و خیار و لیموترش مرا می‌خواند. جای همه خالی!
این یکی شاید ساده باشد و خیلی‌هایتان هم امتحانش کرده باشید. میوه خوردن - آن جور که ما در ایران عادت داریم - صرفن در دهان چپاندن چند کیلو سیب و موز و خیار و انگور و پرتقال و نارنگی و غیره است. ما اصولا کمتر با میوه حال می‌کنیم و چند روز دیگر که عید فرا برسد، حتا ممکن است حال‌مان را هم به هم بزند؛ بس که هرجا عیددیدنی می‌روی محض گل روی میزبان هم که شده باید حتمن از همه میوه‌ها و شیرینی‌ها و آجیل‌ها و چای و کوفت و زهرمار بچبانی توی دهنت.
فلذا عزیزان من! بیایید جور دیگر به میوه نگاه کنیم. میوه‌ی پوست‌کنده و قاچ شده خودش یک دنیای دیگری‌ست، چه برسد که یکی ترکیبی از میوه‌های خوش‌آیند و هم‌آهنگی را کنار هم بچیند و چه برسدتر که سلیقه بشقاب‌آرایی هم داشته باشد و چه بهترتپرتر که خودش دلبرکی تنگ‌دهان و شیرین‌بیان هم باشد که یکی یکی این تکه‌های پیراسته و آراسته را در دهان تو بگذارد؛ که البته شرح این آخری ظاهرن جایش اینجا نیست و عن‌قریب ممکن است مریم اینایی پیدا شود و به جرم غذا-عاشقیت (برابرنهاده‌ی خودم برای food s-e-x) ما را از اینجا بیرون بیندازد.
حالا این چندتا پیشنهاد ساده را امتحان کنید و با خودتان نگویید "زکی! این هم شد پیشنهاد؟!" که بشر از جدی گرفتن همین پیشنهادهای ساده به این همه پیشرفت رسیده که تا کره ماه می‌رود و از خودش گوسفند می‌سازد و در زیرزمین خانه‌اش به انرژی هسته‌ای نائل می‌گردد.
1- سیب - ترجیحن قرمز و حتمن پوست گرفته - همراه با خیار، هردو خردشده به اندازه‌ی اجزای سالاد شیرازی؛ این دو را با هم ترکیب کنید و بسته به ذائقه خودتان رویش نمک بزنید یا نزنید.
2- به همین ترکیب می‌توان با لیموترش تازه و ترد اضافه کرد و مزه‌ی دیگری گرفت. البته افضل آن است که لیموترش را هم همان‌طور تکه تکه کرد و با مخلوط سیب و خیار در هم آمیخت. این‌جوری در هر فک‌ئی که می‌زنید در هول‌وولای اینکه آیا یک تکه لیموترش زیر زبانتان می‌آید یا نه، مهره‌های انتهایی دهانتان پایین می‌آید.
3- چه اشکال دارد که اگر لیموترش مذکور ترد و تازه و پوست‌نازک باشد، با همان پوست خردش کنید؟ تو هیچ می‌دانی مزه‌ی پوست لیموترش تازه چجوری مزه‌ای‌ست؟
4- کیوی میوه‌ی غریبه‌ای با ترکیب بالا نیست. حتا دیده شده که می‌تواند جای خیار را بالکمپلت بگیرد. لازم به ذکر نیست واقعن که کیوی‌اش نباید شل و له باشد و همچون {...} هرچی سفت‌تر، بهتر.
5- جهنم و ضرر! به جای کیوی نارنگی سفت هم اگر داشتید می‌توانید اضافه کنید (پرواضح است که کارد تیز هم اگر خواستید می‌توانید اضافه کنید، شکم خودتان است) و البته اصل تکه تکه کردن یادتان نرود.
6- بگذارید یک وقت دیگری بیایم و بگویم که توت‌فرنگی و زردآلو و هلو با هم چه گروپ-فلان‌ئی می‌توانند در دهان شما به راه بیندازند؛ وقتش که شد.
جای مجری‌های لوس برنامه‌های بزرگسالان در دوران بچگی ما (اوووه!) به خیر: سیب و خیار و لیموترش مرا می‌خواند. جای همه خالی!
به همه طرفدارای سارمساخ: نظرلطفتونه
پاسخحذف